Wydanie 363(62) 2022

Abstrakt. Celem badań była ocena wpływu podłoża popieczarkowego i gnojowicy na zawartość węglowodanów strukturalnych i niestrukturalnych w mieszance lucerny z trawami. Trzyletnie bada- nia przeprowadzono w latach 2013–2015. W doświadczeniu zastosowano dwa czynniki badawcze: (1) podłoże po produkcji pieczarki białej, gnojowicę bydlęcą, w różnych kombinacjach; (2) trzy mie- szanki traw z lucerną: kupkówkę pospolitą, życicę trwałą, lucernę mieszańcową (M1); kupkówkę po- spolitą, lucernę mieszańcową (M2); życicę trwałą, lucernę mieszańcową (M3). W każdym sezonie wegetacyjnym mieszanki zbierano trzykrotnie. W materiale roślinnym określono zawartość suchej masy, włókna neutralno-detergentowego (NDF), włókna kwaśno-detergentowego (ADF), ligniny kwa- śno-detergentowej (ADL), celulozy, hemicelulozy, ligniny, białka ogólnego, popiołu surowego i tłusz- czu surowego za pomocą spektroskopii w bliskiej podczerwieni (NIRS), przy użyciu spektrometru NIRFlex N-500. Podłoże popieczarkowe spowodowało zwiększenie zawartości celulozy i hemicelu- lozy w mieszankach motylkowo-trawiastych w porównaniu z gnojowicą bydlęcą. Najwięcej celulozy, najmniej hemicelulozy i najwyższy stopień lignifikacji odnotowano w mieszance życicy z lucerną. Na- tomiast w mieszance lucerny z kupkówką pospolitą stwierdzono znacznie mniejszy stopień lignifikacji, najmniej celulozy, ale najwięcej hemicelulozy. Średnio najwięcej celulozy odnotowano w biomasie pierwszego zbioru, a najmniej – w biomasie trzeciego.

Abstrakt. Celem pracy było zbadanie wpływu wybranych czynników fizjologicznych (wieku, sta- dium laktacji i dobowej wydajności mlecznej) na szybkość oddawania mleka przez krowy rasy polskiej holsztyńsko-fryzyjskiej odmiany czarno-białej. W badaniach określono czas trwania doju poranne- go, wieczornego oraz dobowego. Szybkość oddawania mleka przez krowy scharakteryzowano na podstawie średniego rzeczywistego i poprawionego udoju mleka w minucie doju. Przeprowadzona analiza statystyczna wykazała brak występowania zależności między grupą wiekową krów a czasem trwania doju oraz średnim udojem rzeczywistym i poprawionym. Stwierdzono skrócenie czasu trwania doju w miarę zaawansowania laktacji. Biorąc pod uwagę średni udój poprawiony, wykazano, że naj- mniejszą wartością tego parametru charakteryzowały się krowy będące w pierwszym okresie laktacji (≤40. dzień). Krowy o wyższej dobowej wydajności mleka, w stosunku do mniej wydajnych, charakteryzowały się dłuższym czasem doju oraz większym średnim udojem rzeczywistym i poprawionym. Szybkość oddawania mleka przez krowy jest cechą funkcjonalną istotną w ekonomice produkcji mleka surowego. Prowadzona selekcja w kierunku wzrostu wydajności mleka może wpłynąć pozytywnie na szybkość oddawania mleka przez krowy.

Abstrakt. Celem pracy była analiza produkcyjności i wskaźników rozrodu krów rasy polskiej holsztyńsko-fryzyjskiej odmiany czarno-białej w 3 kolejnych laktacjach. Badania przeprowadzono w Zakładzie Doświadczalnym PIB Kołbacz na fermie Dębina. Stado liczące 1025 krów utrzymywano w oborze wolnostanowiskowej i żywiono w systemie TMR. Analizie poddano wydajność (kg): mleka, mleka FCM, białka i tłuszczu; zawartość (%): białka i tłuszczu oraz wybrane parametry rozrodu: wiek pierwszego wycielenia, a także okresy: międzywycieleniowy, międzyciążowy, usługi, przestoju popo- rodowego w 3 kolejnych 305-dniowych laktacjach. W badaniach wykazano, że średnia wydajność mleka, tłuszczu i białka miała tendencję rosnącą w kolejnych 3 laktacjach. Średnia zawartość białka i tłuszczu były zbliżone. Najlepsze wyniki tych składników uzyskały krowy w drugiej laktacji. Wydaj- ność laktacyjna miała wpływ na wartość analizowanych wskaźników płodności. Przy wzroście pro- dukcyjności krów wyraźnie wydłużały się okresy: międzywycieleniowy i międzyciążowy, w tym usługi i przestoju poporodowego. Najdłuższy okres międzywycieleniowy i międzyciążowy zaobserwowano w trzeciej, natomiast najkrótszy w pierwszej laktacji krów. Wraz z wydłużaniem się okresu między- wycieleniowego wzrastała wydajność mleka, białka i tłuszczu. Wiek pierwszego wycielenia różnił się między drugą a trzecią laktacją – krowy cieliły się szybciej w drugiej laktacji. Krowy, które po raz pierwszy wycieliły się najwcześniej, charakteryzowały się najwyższą zawartością tłuszczu w mleku i najkrótszym okresem międzywycieleniowym. Okres usługi (od pierwszego unasienniania do dnia zacielenia) był najdłuższy w drugiej laktacji i występował u krów z największą zawartością tłuszczu. Przestój poporodowy w badanym stadzie krów był najdłuższy w trzeciej laktacji. Okres spoczynku ulegał wydłużeniu wraz ze wzrostem wydajności: mleka, mleka FCM, białka oraz tłuszczu.

Abstrakt. Kardiomiopatia rozstrzeniowa (ang. dilated cardiomyopathy, DCM) polega na postę- pującej wraz z rozwojem choroby utracie kurczliwości mięśnia sercowego. Powoduje zmniejszenie pojemności minutowej serca, czyli objętości krwi, która tłoczona jest przez serce do naczyń krwiono- śnych w ciągu minuty. DCM prowadzi do zastoinowej niewydolności serca i nagłej śmierci. Celem ba- dań była identyfikacja in silico genów, w obrębie których wystąpiły mutacje, które mogą być przyczyną występowania DCM u psa domowego (Canis lupus familiaris), a także określenie ras psów będących w grupie ryzyka oraz zaproponowanie odpowiednich dla danej rasy diagnostycznych testów moleku- larnych. Do analiz bioinformatycznych sekwencji, pobranych z GenBanku (NC_006587.3 – FGGY, NC_006583.3 – DCC i CM023383.1 – PDE3B) i z publikacji naukowych (PDK4 – z opisu patentowego US 2011/0307965 A1 oraz STRN – Meurs i in. 2010), wykorzystano następujące programy: Primer3 v. 0.4.0, NEBcutter v. 2.0 oraz BLAST. Na podstawie danych z literatury stwierdzono, że rasy psa domo- wego, takie jak doberman pinczer, bokser, portugalski pies wodny, nowofundland, wilczarz irlandzki i dog niemiecki, zaliczane są do ras o największym ryzyku wystąpienia DCM. W celu identyfikacji odpowiednich mutacji w badanych genach (FGGY, DCC, PDE3B, PDK4 oraz STRN), które mogą być przyczyną występowania kardiomiopatii rozstrzeniowej, zaproponowano zastosowanie w molekular- nych testach diagnostycznych specyficznych enzymów restrykcyjnych: BmiI dla mutacji w genie PDK4 i Tth111I dla SNP w genie FGGY (doberman pinczer) oraz TaqI dla SNP w genie DCC i HinfI dla SNP w genie PDE3B (wilczarz irlandzki). Praca ta może stanowić wstęp do analiz pod kątem celowanych badań genetycznych, które umożliwią prawidłową diagnozę DCM u psów w fazie bezobjawowej.