Wydanie 325(37)1 2016

Abstrakt. Badaniami objęto 264 krowy rasy holsztyńsko-fryzyjskiej, o wydajności wynoszącej ponad 10 000 kg mleka, które utrzymywane były w jednym z największych gospodarstw na terenie województwa wielkopolskiego – w Sano Agrar Institut w Lubiniu. Oszacowano wpływ wieku krów w dniu pierwszego wycielenia na produkcyjność w kolejnych trzech 305-dniowych laktacjach. Analizę poszczególnych cech użytkowych wykonano na podstawie analizy wariancji, uwzględniając wpływ laktacji oraz wieku pierwszego wycielenia, jak również okresu międzywycieleniowego. Obliczono także współczynnik korelacji prostej pomiędzy badanymi cechami a wiekiem pierwszego wycielenia oraz długością okresu międzywycieleniowego. Najwyższą wydajność mleka, tłuszczu i białka w pierwszej i drugiej laktacji osiągały krowy, których wiek pierwszego wycielenia przypadał na okres powyżej 26 miesięcy. W laktacji trzeciej najwyższą wydajność mleka i białka stwierdzono w grupie krów wycielonych najwcześniej, tj. w wieku poniżej 23 miesięcy. Największą zawartość białka w pierwszej, drugiej i trzeciej laktacji stwierdzon

Abstrakt. Oceniono wpływ stosowania preparatu EM TM w żywieniu krów mlecznych na produkcyjność i wybrane parametry rozrodcze. Eksperyment przeprowadzono w gospodarstwie wielkotowarowym w województwie zachodniopomorskim w 2010 roku. Materiał badawczy stanowiło 211 osobników podzielonych na dwie grupy – kontrolną (A) i badawczą (B). W grupie TM B wraz z paszą podawano dodatkowo probiotyk EM przez pierwszy miesiąc, w ilości 150 ml na dzień na krowę, a w kolejnych miesiącach – 75 ml na dzień na krowę. Przeanalizowano wybrane parametry rozrodcze (wiek pierwszego wycielenia i okres międzyciążowy) oraz użytkowość mleczną, biorąc pod uwagę 305-dniowe laktacje. Stwierdzono, że krowy w grupie B w laktacji I charakteryzowały się wyższą wydajnością mleka, FCM, tłuszczu i białka [kg] oraz większą zawartością tłuszczu (P - 0,01) niż krowy w grupie A. Dodatkowo analizując obie grupy, stwierdzono że, w laktacji III krowy z grupy B uzyskały najwyższą wydajność mleka, FCM, tłuszczu i białka [kg]; w przypadku wydajności

Abstrakt. Badania przeprowadzono w Rolniczej Stacji Doświadczalnej Lipki w Lipniku k. Stargardu na glebie brunatnej kwaśnej, wytworzonej z piasku zwałowego lekkiego naglinowego (5 Bw pgl : pgm), która charakteryzowała się w poziomie Ap małą zawartością próchnicy (1,57–1,59%) i części spławialnych (11,9–12,4%). Doświadczenie polowe założono 2 w układzie split-plot, w czterech replikacjach o powierzchni poletka wynoszącej 12 m . . –1 W badaniach uwzględniono dwa czynniki: I – dawki fosforu i potasu (P + K kg ha ): 60 + 120 . –1 i 90 + 180 oraz II – dawki azotu (N kg ha ): 0, 40, 80 i 120. Doświadczenie założono w 2010 . –1 roku; wysiano nasiona Dactylis glomerata odmiany ‘Tukan’ (8 kg ha ) w jęczmień jary, zbierany na ziarno. Badania obejmowały dwa lata zbioru nasion (2011 i 2012). W badaniach określano: obsadę roślin w latach pełnego użytkowania, liczbę pędów generatywnych na roślinie, długość kwiatostanów, liczbę kłosków i nasion w kwiatostanie oraz plony nasion i słomy. Obserwacje biometryczne wykonywano na 25 losowo wybranych kwiatostanach z każdego poletka. Plon nasion i słomy określano z powierzchni każdego poletka w trakcie zbioru nasion. Dactylis glomerata odmiany ‘Tukan’ charakteryzowała się większym plonem w pierwszym niż w drugim roku zbioru nasion. Uzyskane wyniki wskazują, że zakładając plantację na glebie lekkiej z siewu współrzędnego w jęczmień jary, zasadne było stosowanie . –1 120 kg N, 60 kg P i 120 kg K ha . Zwiększone nawożenie fosforowo-potasowe (90 kg P . –1 i 180 kg K ha ) nie różnicowało badanych cech morfologicznych roślin (liczby pędów

Abstrakt. Na świecie wzrasta zainteresowania uprawą borówki wysokiej. Wzrost popytu wpływa na wysoką cenę owoców. Powodzenie uprawy uzależnione jest od zapewnienia roślinom podłoża o niskim odczynie. W pracy określono wpływu zróżnicowanych dawek –1 (30 i 60 kg N · ha ) fizjologicznie kwaśnego nawozu fosforanu mocznika (17,7% N, 44,6% P O ) 2 5 na wzrost i plonowanie krzewów borówki wysokiej. Doświadczenie przeprowadzono w Katedrze Ogrodnictwa Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie na plantacji borówki wysokiej. Krzewy posadzono w glebie zakwalifikowanej do pyłów piaszczystych, o zawartości substancji organicznej na poziomie 4,1–4,2%. Jesienią mierzono wysokość krzewów, długość przyrostów jednorocznych, określono liczbę pędów odziomkowych, indeks zazielenienia, wielkość liści oraz plon, wielkość owoców i ich jędrność. Stosowanie fosforanu mocznika wpłynęło na zwiększenie plonu i wielkość owoców obu odmian borówki wysokiej, nie

Abstrakt. Badania przeprowadzono w 2013 roku. Materiał badawczy stanowiły rośliny mniszka lekarskiego (Taraxacum officinale Weber ex Wigg.) – korzenie z częścią nadziemną, zebrane przed zawiązaniem koszyczków kwiatostanowych (Taraxaci radix cum herba). Analizy laboratoryjne, stanowiące kontynuację doświadczenia wazonowego, wykonano w laboratorium Katedry Ogrodnictwa Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie. W wysuszonym surowcu (w liściach mniszka lekarskiego) oznaczono zawartość: suchej masy i popiołu całkowitego, witaminy C jako kwasu L-askorbinowego, chlorofilu a, b i ogółem, karotenoidów ogółem oraz aktywności antyoksydacyjnej. Na podstawie uzyskanych wyników badań stwierdzono, że zarówno cechy biometryczne roślin mniszka lekarskiego, jak i ich

Abstrakt. Wpływ wybranych czynników środowiskowych na kształtowanie się piaszczystych siedlisk plażowych, będących miejscem rozwoju roślinności psammofilnej i halofilnej, był celem badań przeprowadzonych w latach 2013–2014 na Mierzei Przytorskiej (obszar Natura 2000 „Wolin i Uznam” PLH320019). Badania prowadzono na wyłączonym z użytkowania rekreacyjnego odcinku plaży przylegającym do basenu portu zewnętrznego budowanego terminala skroplonego gazu ziemnego, gdzie ograniczone zostało także abrazyjne oddziaływanie fal sztormowych. Wyniki badań wykazały dominujący wpływ akumulacji eolicznej materiału piaszczystego w kształtowaniu się wydm embrionalnych, zasiedlanych przez gatunki pionierskich psammofitów i halofitów – Elymus farctus subsp. boreoatlanticus i Honckenya peploides, gatunków charakterystycznych dla zespołu roślinnego Honckenyo-Agropyretum juncei R.Tx. 1955, identyfikujących chronione siedlisko przyrodnicze inicjalnych stadiów nadmorskich wydm białych (kod siedliska: 2110), którego płaty na badanym terenie obserwowano w klasycznie wykształconej postaci. Obecność Ammophila arenaria i Leymus arenarius, tworzących inicjalne postaci traworoślowego zespołu Elymo-Ammophiletum wskazywała na postępującą stabilizację wydm embrionalnych ewoluujących w wał wydmy przedniej. Silna akumulacja morska materiału piaszczystego, przy jednoczesnym osłabieniu abrazyjnego oddziaływania falowania sztormowego,