Wydanie 359(58)2 2021

Abstrakt. Obecnie kopiowanie jest zabiegiem chirurgicznym przeprowadzanym w klinikach weterynaryjnych. Pierwsze zabiegi wykonywane były już w starożytnym Rzymie. Cel przeprowadzanego zabiegu opiera się na ukształtowaniu małżowiny usznej oraz ogona w specyficzny dla danej rasy sposób, tak aby uwidocznić kształty ciała psa. W Polsce kopiowanie uszu i ogona jest całkowicie zabronione od 1997 r., z wyjątkiem sytuacji, w których występuje zagrożenie życia psa. Prawo to dotyczy również innych krajów Europy i świata, w których odpowiednie organy uregulowały możliwość przeprowadzania zabiegu kopiowania uszu i ogona, jaki również przekraczania granic państw ze zwierzętami poddanymi wcześniej temu zabiegowi. Celem niniejszej pracy było poznanie opinii oraz wiedzy mieszkańców Stargardu nt. kopiowania uszu i ogona u psów. Materiał zebrano metodą sondażu bezpośredniego, a dobór respondentów miał charakter losowy. Uzyskane wyniki wykazały, że większość opinii na temat przeprowadzania zabiegu u psów była negatywna.

Abstrakt. Celem pracy było zbadanie procesów regeneracyjnych w stawie kolanowym królików z chorobą zwyrodnieniową stawów po eksperymentalnym zastosowaniu allogenicznych komórek macierzystych szpiku kostnego i tradycyjnym leczeniu niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym Meloksykam. Do doświadczenia użyto 27 królików kalifornijskich (samców). Utworzono trzy grupy zwierząt: grupę kontrolną, pierwszą grupę eksperymentalną leczoną metodą tradycyjną, drugą grupę eksperymentalną leczoną allogenicznymi mezenchymalnymi komórkami macierzystymi (MSC). Zwierzęta z trzech grup poddawano chorobie zwyrodnieniowej stawu kolanowego poprzez podwójne wstrzyknięcie 3,44% octanu retinylu do jamy stawu, w dawce 1 ml, w odstępach 7-dniowych. Tkanki z zajętego miejsca pobierano do badania histologicznego po 7, 14 i 28 dniach. Skrawki histologiczne wybarwiono hematoksyliną–eozyną i zbadano pod mikroskopem. Ustalono, że dostawowe podanie 3,5 × 106 komórek allogenicznych MSC w eksperymentalnie wywołanej chorobie zwyrodnieniowej stawów przyczynia się do odbudowy powierzchowniowej warstwy chrząstki, o czym świadczy tworzenie się słupków chondrocytów w środkowej warstwie chrząstki stawowej oraz wygląd izogenicznych grup komórek chrząstki z bazofilną cytoplazmą w macierzy i jednolita powierzchnia stawowa. Stosowaniu tradycyjnej metody leczenia królików lekiem Meloksykam towarzyszy niepełna chondrogeneza; część chondrocytów zlokalizowana jest w typowych komorach; w niektórych przypadkach komory chondrocytów nie różnicowały się; chrząstka stawowa miała niejednakową grubość, rozmieszczenie komórek było nierównomierne.

Abstrakt. W wyniku ewolucji ludzkość przeszła z koczowniczego na osiadły tryb życia, od łowiectwa i zbieractwa do produkcji roślinnej i hodowli zwierząt. Spowodowało to zmianę traktowania koni oraz dostrzeżenie ich potrzeb emocjonalnych. Skoncentrowano się na budowaniu relacji z nimi. Obecnie konie są postrzegane jako jedne z najbardziej inteligentnych zwierząt „współpracujących” z ludźmi. W czterech ośrodkach jeździeckich zbadano 62 konie: klacze, ogiery i wałachy, w wieku od 3 do 26 lat, ośmiu ras: czystej krwi arabskiej, małopolskiej, huculskiej, polski koń szlachetny półkrwi, śląskiej, polski koń zimnokrwisty, kuc szetlandzki, haflinger. Trzy ośrodki zajmowały się rekreacją, posiadały do 11 koni – klaczy i wałachów; jedynie drugi ośrodek posiadał ogiera, czwarty ośrodek miał rangę stadniny, dlatego posiadał 22 klacze i 4 ogiery hodowlane. Analizowane formy treningu koni wykazały, iż wszystkie ośrodki w przypadku 100% swoich koni stosowały klasyczne metody treningowe. Trenerzy deklarowali zainteresowanie metodami naturalnymi, ale jako formę wspomagającą metody klasyczne. Naturalne metody pracy z końmi stosowały ośrodki II i III, w których konie pracowały wierzchowo i rekreacyjnie, jak również sportowo. Nie stosowano tego rodzaju treningu w ośrodku I, w którym prowadzono tylko wierzchową rekreację, oraz w ośrodku IV zajmującym się głównie hodowlą i treningiem koni wyścigowych. Konie w ośrodku III i większość koni w ośrodku II uczestniczyły w Siedmiu Zabawach Parellego, join-up, odczulaniu na nieznane przedmioty; przeprowadzono imprinting źrebiąt. Świadczy to o rosnącym zainteresowaniu metodami naturalnymi osób układających konie, ale bez rezygnacji z klasycznego treningu. Badania zrealizowano w celu poznania podejścia hodowców do form utrzymywania i użytkowania koni, w aspekcie zainteresowania imprintingiem źrebiąt, natural horsemanship, join-up i odczulaniem na nieznane przedmioty.